این روزها اصلا حال و هوای خوشی ندارم.
کاش می شد اصلا بعضی خبرها را ندید یا نشنید.
در خبرها آمده بود آقای حمید رسایی که من
او را به دلیل بعضی مواضع افراطی و نابجا و تندروی هایش در قضاوت درباره دیگران حجت
هیچ نوع اسلامی نمی دانم! ازسوی دادستانی بخاطردرج مقاله توهین آمیزی درباره
دکتر علی لاریجانی رییس مجلس در نشریه اش هفته نامه 9 دی که وی مدیر مسول آن است
مجازات حبس و شلاق درنظر گرفته است.
من کار به این ندارم که این حکم که
در مرحله بدوی است پس از اعتراض رسایی در مرحله بعد تایید بشود یا نه، اصل اینکه
برای یک روزنامه نگارکه از قضا روحانی و نماینده مجلس هم هست، مجازات حبس
و شلاق در نظر گرفته شود، جز اینکه خیلی ها را در دنیا نسبت به نوع مجازات و نسبت آن با
مجازات شونده انگشت به دهان بکند، نتیجه دیگری دربر ندارد.
چند روز پیش درفیس بوک فیلم تکان دهنده
ای دیدم که در یک کشورعربی -که متاسفانه هرچه سعی کردم، نتوانستم بفهمم کدام
کشورنحس است !- دو نفرمامور اجرای حد شرعی، دوشهروند را به خیابان آوردند تا
درجلوی دیدگان مردم برآنها حد شرعی را اجرا کنند.
مردی محاسن دارکه مامور اجرای احکام شرعی
بود با صدای بلند به جمعیت نظاره کننده می گفت :هیئت شرعی اجرای احکام، برای این
دونفر که روزجمعه به نماز جمعه نرفته اند، 25 ضربه شلاق بر روی پوست درنظر گرفته
است .
وی پس از دوبار تکرار این عبارت به مرد
همکارش که شلاقی دردست داشت اشاره کرد که حد شرعی را برآن دو بینوا اجرا کند. مرد
دوم پیراهن آن دو مرد را تا نزدیک گردنشان بالا زد وبا شلاقی دردست ازعقب
به پشت هر یک - که چون از ضربه پنجم ازدرد به خود می پیچیدند دستشان را
جلوی شلاق حایل می کردند. و مسول اجرای حد شرعی! دستشان را دور می کرد- 25 ضربه
شلاق محکم زد.
اگر گفته شود که این مجازات قانون
مجازات اسلامی است، می گویم خوب،باشد وحی منزل که نیست آن به دلیل مصلحت نظام
تغییر دهند.
هم اکنون عده ای ازروزنامه نگارها بدلیل
مطالبی که نوشته اند، درایران زندانی هستند . درحالی که بیش ازده سال است دردنیا
قانون مجازات زندان برای روزنامه نگارها و حتی وبلاگ نویس ها حتی در میان کشورهای
بعضا مرتجع منطقه برچیده شده وجای خود را به مجازات مالی داده است هنوز متاسفانه
وصد متاسفانه درکشور شیعی و انقلابی ما برای یک روحانی نماینده مجلس بخاطر تخلف نشریه
اش مجازات شلاق درنظرگرفته می شود.
باید فکری جدی برای آبروی نظام اسلامی
کرد .ما با زندان و شلاق ره بجایی نمی بریم. اگر راه را نمی دانیم ،لااقل از راهی
برویم که دیگران رفته اند و به نتیجه رسیده اند.