مجلس عزا، حرم امام حسین است.
این روزها هرجا که می روی تکیه عزای سیدالشهدا برپا شده است .خوشا بحال ما ایرانیان با این محبتی که به خاندان پیامبر داریم. درما توان شکر این لطف خدا شکر نیست.خوشابحال کسانی که بوی بهشت را در این عزاخانه ها و تکایا استشمام می کنند و به عزای حسینی مشرف می شوند. من معتقدم در هرتکیه ای ملایک حضور دارند.عظمت عزای حسین را نباید دست کم گرفت. بعضی علمای بزرگ ماه محرم که می رسید درس و بحثشان را تعطیل می کردند و روضه می خواندند. وقتی با پرسش متعجبانه شاگردانشان روبرو می شدند که روضه خوانی در شان شمانیست .می گفتند می خواهند خدا نام آنها را هم در زمره ذاکران سیدالشهدا ثبت کند. در روایت است نام یکی از هشت در بهشت باب الحسین است. سلام برحسین که مهر نامش یه هرچه خورد به آن رنگ خلود وجاودانگی بخشید :
اشهد انک دمک سکن فی الخلد!
از آقای هادی امینی فرزند مرحوم علامه اميني صاحب کتاب ارزشمندالغدیر مطلب زیبایی نقل شده است که پیداست مربوط به زمانی است که روابط ایران و عراق خوب نیود وراه کربلا بسته.ایشان گفته است:
